داوران فوتبال ایران در سال 98 چه کردند؟ - تور کانادا

به گزارش خبرنگاران، داوری سال 98 را می توان سال درجا زدن داوری نام برد چرا که هیچ اتفاق مثبتی در این رشته نیفتاد و نه تنها پیشرفتی در داوری فوتبال ایران وجود نداشت، پسرفت هایی نیز دیده شد.

رفت و آمدهای سهرابی

اواخر سال 97 بود که با استعفای فریدون اصفهانیان، علیرضا سهرابی به عنوان سرپرست موقت کمیته داوران منصوب شد و حدود چهار ماه، مسئولیت این کمیته را برعهده داشت. داور بین المللی سابق فوتسال در این چند ماه سعی کرد از روابط خود برای افزایش سهمیه ایران در رقابت های بین المللی استفاده کند و اشتباهات اصفهانیان را تا حدودی جبران کند؛ کارهایی که نه فرصت کافی برای آن بود و نه همکاری ویژه ای با آن شد تا سهرابی در تاریخ 12 تیر 98 با فدراسیون فوتبال خداحافظی کند. البته این پایان کار او نبود و او مجددا در اواخر سال 98 به عنوان رییس دپارتمان داوری به این کمیته برگشت. البته این بازگشت چندان هم پرشور نبود و شیوع ویروس کرونا، او و جامعه داوری خانه نشین کرد.

حضور 8 ماهه ممبینی در راس داوری ایران

آقای سکوت 13 تیر 98 به عنوان رییس کمیته داوران منصوب شد تا تحولی در داوری ایجاد کند که در اواخر لیگ هجدهم هجمه های زیادی به آن وارد شد. ممبینی حضورش را با قول و وعده درباره حضور VAR تا بعد از هفته ششم لیگ نوزدهم شروع کرد و حتی با آوردن مدرس بین المللی فیفا، آموزش استفاده از یاری داور ویدیویی را در تابستان شروع کرد. بر خلاف دوره ریاست اصفهانیان در کمیته داوران، آرامش یا بی خیالی خاصی در دوره ممبینی در این کمیته همراه بود و پس از برگزاری کلاس های VAR، دیگر حرکت مثبتی از او دیده نشد. رد شدن چند داور با سابقه لیگ رجحان در تست های اولیه، پای داوران جوان و کم تجربه را به لیگ نوزدهم باز کرد اما ممبینی برعکس روسای قبلی به هیچ وجه جوابگو نبود.

مرد رسانه گریز فدراسیون فوتبال و کمیته داوران، نه جلساتی برای بازبینی عملکرد داوران در بازی های برگزار شده لیگ برتر می گذاشت و نه جوابگوی اشتباهات فاحش برخی از داوران در بازی های مهم بود. کمیته داوران نه اعضایی داشت و نه فعالیتی و ممبینی تک و تنها به دنبال پیگیری منافع خود بود. منافعی که مربوط به اواخر سال 98 و انتخابات فدراسیون فوتبال می شد و رییس کمیته داوران با افزایش سهمیه استان هایی که به او رای می دادند، به دنبال رسیدن به راس فوتبال ایران بود. در این ناعدالتی های آقای رییس، یک داور زنجانی دست به خودکشی زد و کنار گذاشته شدنش از لیگ برتر و لیگ یک توسط ممبینی را عامل این اقدامش مطرح نمود. پایان ممبینی مجبور شد به دلیل کاندیدا شدن در انتخابات ریاست فدراسیون فوتبال، از سمتش در کمیته داوران کنار برود و کار را به اسماعیل صفیری بسپارد.

از دست دادن سرمایه ها

داوری ایران در سال 98 نه تنها درجا زد بلکه پسرفت هایی هم داشت و بسیاری از سرمایه های اصلی خود را از دست داد. علیرضا فغانی، بهترین داور آسیا و یکی از بهترین داوران جهان به دلیل حواشی زیاد و زندگی شخصی، تصمیم به قضاوت در لیگ استرالیا گرفت و از ایران رفت.

رضا سخندان، یاری داور بین المللی به دلیل خط خوردن ناجوانمردانه اسمش از لیست داوران بین المللی از این رشته خداحافظی کرد و به نوعی داوری ایران یتیم شد.

اشتباهات فاحش داوری

سال 98 را می توان سال اشتباهات فاحش داوری نامید. اشتباهاتی که به مرور زمان نه تنها بهتر نشدند، بدتر هم شدند. بررسی نکردن عملکرد هفته ای داوران، استفاده از داوران بی تجربه بدون برگزاری کلاس های آموزشی و ندلشتن تکنولوژی های روز جهان از عواملی بوده که باعث افت داوری ایران شده است. البته از دست دادن سرمایه ها بدون استفاده از تجربه آن ها بلایی بود که ریاست آقای ممبینی بر سر این داوری آورد. داوری فوتبال ایران در زمان ممبینی، همانند بچه یتیمی بود که بی سر و پناه در گوشه ای لگد می خورد و مورد بی توجهی اعضای آن بود.

آینده داوری چه می گردد؟

هنوز هم این فوتبال آماده استفاده تکنولوژی های روز جهان نیست و امکانات اولیه استادیوم های ایران و دانش داوران به حدی نیست که حداقل تا پایان سال 99 شاهد VAR در فوتبال ایران بود. باید دید انتخابات فدراسیون چه کسی را پشت میز ریاست کمیته داوران می گذارد اما به احتمال زیاد رییس دپارتمان داوری بخت نخست این مسند است.