آیا حیوانات با حس ششم بلایای طبیعی را پیش بینی می نمایند؟ - تور کانادا

خبرنگاران| حیوانات کار های شگفت انگیزی انجام می دهند. پرندگان فواصل بسیار زیادی را برای مهاجرت طی می نمایند. نهنگ ها در اقیانوس های وسیع با یکدیگر ارتباط برقرار می نمایند. زنبور های عسل گل های آشنا را به یاد می آورند. کلاغ ها می توانند چوب را به ابزار تبدیل نمایند. سگ ها وقتی صاحبشان به خانه می آیند را حس می نمایند. فیل ها می توانند صدا ها را تقلید نمایند. میمون ها ریاضیات ساده انجام می دهند. بوزینه ها می توانند آثار هنری بسازند.

آیا حیوانات نیز می توانند در صورت وقوع یک بلای طبیعی به ما هشدار دهند؟

چند روز قبل از سونامی بزرگی که در آسیا رخ داد، فردی که در تایلند زندگی می کرد هزاران هزار مورچه را تماشا کرد که با عجله از ساحل به جنگل می رفتند. طبق گزارش های دیگر، فیل ها 10 روز قبل از وقوع فاجعه، فریاد می کشیدند و به مکان های بلندتر می دویدند. حیوانات باغ وحش در قفس خود پنهان می شدند و سگ ها از بیرون رفتن امتناع کردند.

علیرغم دهه ها تحقیق، دانشمندان نمی دانند چگونه زلزله و سونامی را پیش بینی نمایند. شاید حیوانات بتوانند در این زمینه بهتر عمل نمایند.

بعضی از مردم می گویند که حیوانات نوع خاصی از قدرت برای درک آینده دارند. آن ها آن را حس ششم می نامند، بالاتر و فراتر از حواس پنجگانه ای که معمولاً در خصوص آن ها صحبت می کنیم - چشایی، بویایی، لامسه، بینایی و شنوایی.

جان کاپریو می گوید، با این حال، شواهد علمی برای حس ششم حیوانی ناچیز است. او یک نوروبیولوژیست در دانشگاه ایالتی لوئیزیانا در باتون روژ است. او به مطالعه چشایی و بویایی در ماهی می پردازد.

کاپریو می گوید اگر گزارش های مربوط به فرار حیوانات از خطر واقعاً درست باشد، حیوانات باید به احساسات واقعی واکنش نشان دهند، نه اینکه از نوع مرموز ادراک ماورایی استفاده نمایند.

او می گوید: این ها رویداد های عجیب یا ماوراء الطبیعه نیستند. در طول نسل ها، حیوانات حواس خود را به گونه ای توسعه داده اند که به آن ها امکان می دهد صداها، بوها، ارتعاشات یا سایر احساساتی را که انسان ها قادر به تشخیص آن نیستند را، تشخیص دهند.

یک طیف گسترده

ما همواره از حواس خود برای جمع آوری اطلاعات استفاده می کنیم، از بوی کافه تریا که به شما می گوید تقریباً وقت ناهار است گرفته تا چهره معلم شما که می گوید او در شرف برگزاری امتحان است.

اما در دنیا چیز های بیشتری از چشم، بینی، پوست، گوش و زبان وجود دارد. دانشمندان انواع مختلفی از راه های غیرمنتظره را کشف نموده اند که حیوانات و حتی مردم دنیا اطراف خود را حس می نمایند.

برای یک چیز، طیف کاملی از نور و صدا وجود دارد که فراتر از چیزی است که ما معمولاً می بینیم یا می شنویم.

چشم انسان می تواند نور را فقط با طول موج های خاص (از بنفش تا قرمز) تشخیص دهد. بعضی از حیوانات می توانند نور فرابنفش یا نور مادون قرمز را تشخیص دهند.

فرض کنید فقط آبی، سبز و زرد را می دیدید. احتمالاً برای شما کاملاً شگفت انگیز است که همه اتومبیل ها پشت چراغ قرمز توقف می نمایند، زیرا نمی دانید که چراغ ها قرمز هستند. در عوض، ممکن است فکر کنید که ماشین ها ماشین های بیگانه ای بودند که دارای ESP بودند و به طور جادویی می دانستند چه زمانی باید متوقف شوند.

به روشی مشابه، بسیاری از پرندگان و حشرات سایه هایی از اشعه ماوراء بنفش و مادون قرمز را می بینند که چشمان ما برای گرفتن آن ها مجهز نیستند. تماشا این انواع مختلف نور به آن ها یاری می نماید تا زنده بمانند، ارتباط برقرار نمایند و از شکارچیان فرار نمایند.

گوش های ما روی طیف خاصی از صدا ها تنظیم شده اند، صدا هایی که فرکانس هایی بین 20 تا 20 هزار هرتز دارند. یک هرتز برابر با 1 سیکل (یا ارتعاش) در ثانیه است. همانطور که فرکانس بالا می رود، زیر و بمی نیز بالا می رود.

فیل ها ممکن است قادر به تشخیص صدا ها و ارتعاشات در فرکانس های پایین باشند که به آن ها اجازه می دهد زلزله های قریب الوقوع را حس نمایند. فرکانس هایی که انسان ها قادر به تشخیص آنها نیستند.

سگ ها می توانند صدا هایی تا 45000 هرتز را بشنوند. خفاش ها می توانند تا 120000 هرتز را بشنوند. دلفین ها و بعضی از ماهی ها می توانند فرکانس های بیش از 200000 هرتز را بشنوند.

از سوی دیگر، فیل ها و نهنگ ها با فرکانس هایی ارتباط برقرار می نمایند که کمتر از فرکانس هایی است که ما تشخیص می دهیم. کاپریو می گوید که مگس ها حتی می توانند صدای یکدیگر را بشنوند که روی یک تیغه علف فرود می آیند.

توانایی شنیدن چیز هایی که نمی توانیم بشنویم می تواند به شرح رفتار عجیب حیوانات یاری کند. برای مثال، اگر سگ شما ناگهان آغاز به ناله کردن کرد، ممکن است به سادگی چیزی را شنیده باشد که گوش شما قادر به تشخیص آن نیست.

طعم فوق العاده

بعضی از حیوانات به حواس متکی هستند که مردم به مقدار کافی از آن ها استفاده نمی نمایند.

به عنوان مثال، سگ ها به خاطر حس بویایی قوی شان معروف هستند. آن ها میتوانند یک بوی خاص را از کیلومتر ها دورتر تشخیص دهند.

به همین ترتیب، گربه ماهی حس چشایی فوق العاده ای دارد. تمام بدن آن ها سر تا دم با جوانه های چشایی پوشیده شده است که به آن ها اجازه می دهد دنیای شیمیایی اطراف خود را تشخیص دهند.

کاپریو می گوید: گربه ماهی ها زبان های شناور با بینی های بزرگ هستند. اگر ما به همین شکل ساخته می شدیم، می توانستیم با زانو و آرنج خود طعم چیز ها را بچشیم. تصور کنید غلت زدن در یک وان پودر شکلات چگونه خواهد بود!

کاپریو در حال مطالعه گربه ماهی و دیگر گونه های ماهی است تا بفهمد چرا حیوانات دارای دو سیستم حسی شیمیایی مجزا برای چشایی و بویایی هستند، حتی اگر این حواس به اطلاعات مشابهی دست پیدا نمایند.

تشخیص ارتعاشات

وقتی نوبت به سنجش زمین لرزه ها و سونامی ها می رسد، احتمالاً احساس ارتعاشاتی که در زمین ایجاد می نمایند بسیار مهم است.

همه پستانداران، از جمله مردم، حسگر های بسیار حساسی به نام سلول های پاکینین در پوست و سایر غشا های خود دارند. گرینسپن می گوید در آزمایش های آزمایشگاهی، افراد می توانند یک چنگال تنظیم ارتعاشی را زمانی که به عمق تنها یک دهم میکرون بر روی پوست خود فشار می دهند، احساس نمایند. یک موی انسان، در مقایسه، 100 میکرون عرض دارد.

حتی اگر چنین حس دقیقی از ارتعاش داشته باشیم، به مقدار حیوانات از آن در دنیای واقعی استفاده نمی کنیم. حیوانات همواره در تماس مستقیم با زمین هستند. ما انسان ها دیگر این کار را نمی کنیم. ما کفش و لباس داریم. ما به افراد، منظره ها و صدا های دیگر توجه می کنیم. سلول های پاسینین به خصوص در پنجه های فیل ها و دیگر موجودات و در روده های گربه ها فراوان هستند.

به این ترتیب، اگر حیوانی در اطراف ایستاده یا دراز کشیده باشد، می تواند ردپای شکارچیانی را که به سمت خود می آیند حس کند. شاید حیوانات در آسیا زلزله و سونامی را با هیولایی که برای خوردن آن ها آمده اشتباه گرفته اند. در پاسخ، آن ها در جهت مخالف دویدند و در نهایت خود را نجات دادند.

بعلاوه ممکن است هنوز چیزی در ایده حس ششم وجود داشته باشد، اما با یک پیچش. به نظر می رسد که حیوانات چیز هایی را حس می نمایند که واقعی هستند، اما خارج از ادراک ما.

برای مثال افعی های گودالی دارای سیستم های جستجوگر گرما هستند؛ و پرندگان، قورباغه ها، سمندر ها و سایر حیوانات می توانند میدان مغناطیسی زمین را برای جهت دهی و یافتن جهت خود حس نمایند.

سرنخ های محکم

اگرچه هنوز دانشمندان از دانستن همه چیز در خصوص چرایی رفتار حیوانات به روشی که انجام می دهند دور هستند، اما بیشتر آن ها مطمئن هستند که باید شرحات منطقی وجود داشته باشد. بسیاری از شرحات مربوط به درک حواس با جستجوی سرنخ های محکم است.

مطالعه فیزیک و شیمی حواس حیوانات ممکن است هرگز همه چیز را در خصوص چرایی رفتار حیوانات به روشی که انجام می دهند شرح دهد. با این حال، تحقیقات بیشتر ممکن است به ما یاری کند تا بفهمیم ماهی، گربه، فیل یا موش بودن چه حسی دارد. از دیدگاه آنها، دنیا باید به نظر، بو، مزه، صدا و احساس بسیار متفاوت از آنچه در خصوص ما هست، باشد.

با توجه به دنیای حیوانات، ممکن است یاد بگیریم که چگونه در برابر زلزله، آتشفشان ها، سونامی ها و سایر بلایای طبیعی ایمن بمانیم.

منبع: sciencenewsforstudents