تراژدی بوئینگ وفادار در ویلا - تور کانادا

جهت دریافت خدمات طراحی داخلی ویلا دوبلکس با گروه ساختمانی آبان در ارتباط باشید. گروه آبان با سالهای تجربه طراحی معماری و ساخت و مشارکت در پروژه های ساختمانی ویلا و باغ کوچک و بزرگ بهترین انتخاب جهت مشاوره و اجرا میباشد.

به گزارش گروه حوادث خبرنگاران، پس از برخورد، بال و موتور هواپیما به گوشه ای پرتاب شد و نوک آن در داخل ویلا آرام گرفت. با آتش دریافت هواپیما، چند مرد محلی خود را به سرعت به صحنه رساندند و سپس با تماس تلفنی از آتش نشانی و نیروهای امدادی درخواست کمک کردند.

دقایقی بعد، امدادگران برای کمک به سرنشینان وارد هواپیما شدند، اما با لاشه هزاران گوسفند روبرو شدند که همه جا پراکنده شده بود. پس از مدتی جست وجو، جسد 15نفر از سرنشینان را از لابه لای جایگاه های هواپیما بیرون کشیدند.

با انتشار خبر سقوط هواپیما، مسؤولان ارتش در شرح این حادثه گفتند: این هواپیما برای طرح مردم کمک به بیشکک قزاقستان پرواز و پس از بارگیری 40تن لاشه گوسفند و چک نهایی به سمت ایران پرواز کرد، اما حوالی مقصد، اعلام وضع اضطراری کرد و هنگام فرود دچار حادثه شد که بر اثر این سانحه، 15نفر از سرنشینان به شهادت رسیدند و تنها یک سرنشین که مهندس پرواز هواپیما بود، از مرگ حتمی نجات پیدا کرد.

صحنه های هولناک داخل هواپیما

محمد آذردار، امدادگر هلال احمر است که برای امدادرسانی به محل سانحه رفته بود: وقتی به آنجا رفتیم، آنالیز ها نشان داد خلبان برای فرود در فرودگاه فتح که یک مرکز آموزشی است، آماده شده بود که ناگهان متوجه کوتاهی باند شد. او برای اوجگیری و رفتن به فرودگاه پیغام که در دو کیلومتری محل حادثه بود، اقدام کرد اما به ته باند رسید و آن حادثه دردناک رخ داد. وقتی ما رسیدیم قسمت های مختلف هواپیما هنوز داشت می سوخت و آتش نشانان زیبادشت، ملارد و کرج مشغول مهار حریق بودند.

برای ورود به هواپیما که به علت برخورد با درختان و دیوار دوتکه شده بود، از انتهای هواپیما وارد شدیم، اما لاشه گوسفندها مانع از آن بود که به سرنشینان هواپیما دست پیدا کنیم. این بار از سمت چپ و زیر دماغه هواپیما که وارد ویلا شده بود، اقدام نموده و بعد از دو ساعت وارد هواپیما شدیم. پس از جست وجو در داخل کابین چهار جسد سوخته پیدا و به بیرون منتقل کردیم. هنوز دقایقی از انتقال هواپیما نگذشته بود که فرزند خلبان پرواز به محل حادثه آمد. او مدعی بود پدرش خلبان جنگنده بود و از او خواسته بودند این ماموریت را انجام دهد و قرار بود پدرش به زودی بازنشسته گردد.

دقایقی بعد مسوولان ارتش آمدند و گفتند سوخت هواپیما تقریبا خالی شده و در این نوع هواپیمای بوئینگ احتمال انفجار در موتور وجود دارد. چون موتور و قسمت عقب هواپیما کنده شده و روی خاک های انتهای باند افتاده بود، خطر زیادی برای جلوی هواپیما که اجساد آنجا بود و امدادگران در آن قسمت مشغول کار بودند، وجود نداشت و در زمان امدادرسانی و خروج اجساد، انفجاری رخ نداد.

پیکرها سوخته بودند

این امدادگر ادامه داد: بعد از خارج کردن چهار جسد قصد ادامه عملیات را داشتیم که مادر چند نفر از سرنشینان و همسر یکی دیگر از آنان که باردار بود به محل حادثه رسیدند. خیلی نگران بودند. وقتی به داخل کابین رفتیم، متوجه شدیم بیشتر پیکرها سوخته اند. یک زن را پیدا کردیم. مهندس پرواز روی جایگاه نشسته بود و یک کاغذ در دست داشت. او هم یک پایش قطع شده بود. تمام اجساد را از قسمتی از هواپیما خارج کردیم که وارد ویلا شده بود. دماغه هواپیما با قسمتی از خانه برخورد نموده بود که آبگرمن آنجا وجود داشت و همین آبگرمکن موجب انفجار و آتش سوزی در قسمت جلوی هواپیما شده بود.

پس از خارج کردن تمام اجساد، به عقب هواپیما رفتیم و لاشه های گوسفندان را بیرون ریختیم. بیشتر لاشه گوسفندها سوخته و جزغاله شده بودند و فقط تعداد کمی لاشه گوسفند سالم باقی مانده بود.حدود ساعت 4 عصر عملیات تمام و دو روز بعد لاشه هواپیما از محل حادثه خارج شد.

فرشته نجات را فراموش کردند!

هشت ماه نمی توانستم بخوابم و هر شب کابوس می دیدم. 15کیلو از وزنم را از دست داده بودم و یادآوری آن صحنه ها باعث شد روزهای بدی را سپری کنم. وقتی به یاد خانواده سرنشینان هواپیما می افتادم، بدنم خیس عرق می شد. اینها بخشی از صحبت های مهرداد رازی است. جوانی که در آن بحبوحه سقوط بوئینگ ارتش در حوالی فردیس کرج، ناگهان مثل یک فرشته نجات ظاهر شد و جان مهندس پرواز را از مرگ نجات داد.

رازی در خصوص روز حادثه به تپش گفت: سال 97، در یک پروژه ساختمانی، مهندس پروژه بودم و مشغول ساخت ساختمان. روز 24دی، در ساختمان مشغول آنالیز نقشه ها بودم که یک مرتبه صدای بسیار شدیدی شنیدم و بعد از آن دود زیادی به آسمان برخاست. نمی دانستم چه اتفاقی افتاده و فقط به سمت محل حادثه دویدم که متوجه سقوط یک هواپیما شدم. به آنجا که رسیدم، تصمیم گرفتم با گوشی ام فیلم بگیرم، اما دوربین کار نکرد.

در واتس اپ چند ثانیه فیلم گرفتم و برای دوستم ارسال کردم. حادثه این طور بود که هواپیما پس از خروج از ته باند و برخورد با دیواره پادگان، وارد دو ویلا شد و در ویلای دوم متوقف شده بود. به چند نفری که آنجا بودند،گفتم به داخل ساختمان بروید شاید کسی زنده باشد، اما کسی به حرف هایم توجه نکرد وگفتند الان هواپیما منفجر می گردد. گوشی را در جیبم گذاشتم و به خودم گفتم برو داخل، شاید بتوانی جان کسی را نجات دهی. چند ثانیه بعد از دیوار آویزان شدم تا وارد ویلا شوم. روی دیوار سیم خاردار و شیشه بود که دست و پایم را برید.

به هر زحمتی بود، خودم را روی دیوار چهار متری سرایداری ویلا رساندم و فریاد کشیدم کسی زنده است؟ ناگهان صدای بسیار ضعیف کمک شنیدم. بلافاصله از شکافی که در بدنه هواپیما بود، وارد شدم و دنبال صدا گشتم.

او ادامه می دهد: مردی که زنده بود و درخواست کمک می کرد، بین جایگاه های هواپیما گیر نموده بود و چند نفر هم روی او افتاده بودند. وقتی از مرگ آنها مطمئن شدم، آرام کنارشان زدم و مرد مجروح را از هواپیما خارج کردم.

گفتم بگذار حالا که نجاتش داده ام، از او عکس بگیرم که چهره اش را برگرداند وگفت هنوز 15نفر دیگر داخل هواپیما هستند، اما من فقط دو سه جنازه دیده بودم. چون در دوران سربازی، سرباز پدافند بودم و دو ماه در هواپیمایی هسا خدمت نموده بودم، به همین خاطر با هواپیمای بوئینگ آشنایی کامل داشتم و می دانستم اگر انفجار و آتش سوزی رخ دهد، در قسمت شیلنگ سوخت رسان این اتفاق خواهدافتاد.

مهرداد وارد ساختمان شد و برای این که حادثه بدتری رخ ندهد، شیر گاز اصلی و برق ساختمان را قطع کرد. بعد برای این که وارد هواپیما گردد تا شاید فرد دیگری را هم نجات دهد، ساختمان را دور زد که ناگهان انفجاری رخ داد که آتش آن تا چند قدمی او رسید. خطر مرگ بیخ گوش مرد جوان بود. اگر چند قدم جلوتر رفته بود، خودش هم طعمه آتش می شد. سپس برای این که خطرات صحنه حادثه را به حداقل برساند، با شیلنگ آتش نشانی آغاز به خاموش کردن آتش کرد که تا 10و30دقیقه صبح ادامه داشت.

رازی درمورد شرایط اجساد داخل هواپیما گفت: با وقوع انفجار، در داخل کابین انفجار رخ داد که جنازه ها هم آتش دریافتد. دو نفر جلوی چشمانم سوختند، به حدی که لباس شان به پوست تن شان چسبید و نتوانستم کاری برای آنها انجام دهم. فکر می کنم برخی اجساد که ظاهر سالم تری داشتند، به علت ضربه مغزی و خفگی جان شان را از دست داده بودند. کابین هواپیما پر از دود شده و نفس کشیدن خیلی سخت بود.

او در خصوص شرایط روحی خانواده های سرنشینان فوت شده هواپیما گفت: روزهای بدی را سپری می کردم. اعضای خانواده آنها تماس می دریافتد یا مرا به خانه شان دعوت می کردند و می گفتند بگو که فرزند ما در هواپیما چگونه فوت شد. مادر یکی از سرنشینان با ناله می گفت دختر من چگونه فوت شد. برایم سخت بود شرح دهم که دخترش چگونه در میان آتش جانش را از دست داد. به همین خاطر گفتم دخترت بر اثر خفگی ناشی از دود فوت نموده است. خیلی سخت است به یک پسر 11 ساله شرح دهی که پدرش چگونه فوت کرد و از روی ناچاری باید بگویی به خاطر ضربه مغزی، جانش را از دست داد.

رازی با دلخوری ادامه داد: من به تقدیر و تشکر کسی احتیاج ندارم. ورزشکار و کوهنوردم و برای همین روحیه کمک کردن به دیگران در من نهادینه شده و اگر کسی به کمک احتیاج داشته باشد، حتما به کمک اش می روم اما باورکنید تا امروز کسی که نجات دادم را ندیده ام. روز برگزاری مراسم فوت شدگان به مجلس ختم آنها رفتم.

از امیر تا کارمند هرکه مرا می دید می گفت شماره اش را بگیرید تا از او تقدیر کنیم اما دریغ از یک تلفن تا بگویند دمت گرم که نیروی ما را نجات دادی. یک روز به یک برنامه رفتم تا در خصوص این حادثه شرح دهم. آقای مجری چنان با آب و تاب گفت از شما تقدیر می کنیم و هدیه نفیسی برایتان درنظر گرفته ایم که هرکسی مرا می دید، می گفت خوب معروف شدی و بار خودت را بستی. درحالی که هیچ تقدیری از من نشده است.

مرد جوان با گلایه گفت:دو سال است فراموش شده ام و حتی فردی که جانش را نجات دادم هم سراغی از من نگرفت. گاهی خانواده ام می گویند مهرداد ارزشش را داشت جانت را به خطر بیندازی و این کار را انجام دهی؟ نه کسی سراغت آمد و نه مسؤولی از تو قدردانی کرد.

مجید غمخوار / تپش ضمیمه حوادث روزنامه خبرنگاران