تنهایی یا در کنار شریک زندگی؛ کدام خوابیدن بهتر است؟ - تور کانادا

با این حال، یک مطالعه نو نشان می دهد بزرگسالانی که تختخواب را با شریک زندگی خود به اشتراک می گذارند، بی خوابی کمتر، خستگی کمتر و زمان خواب مفید بیشتری دارند. آنها بعلاوه گزارش می دهند که از زندگی و روابط خود رضایت بیشتری دارند و بعلاوه دارای سطوح پایین تری از استرس، افسردگی و اضطراب هستند.

مایکل گراندنر، مدیر برنامه تحقیقاتی خواب و سلامت در دانشگاه آریزونا در توسان و نویسنده ارشد این مقاله می گوید: اگرچه ممکن است در کنار کسی بخوابید که خروپف کند و به اطراف بچرخد، اما باز هم این کار مفید خواهد بود.

او اضافه نمود: چیزی که جالب است، این است که تنها وجود شخصی در کنار شما شرط کافی نیست، زیرا وقتی ما درباره خوابیدن کنار کودک سؤال می پرسیم، پاسخ ها بسیار متفاوت بود. شرکت نمایندگانی که در مطالعه بیشتر شب ها با فرزندشان می خوابیدند، بی خوابی، استرس بیشتر و سلامت روانی بدتری را در صبح روز بعد گزارش کردند.

آیا علتش این است که کودک در رختخواب استرس زا است؟ آیا به این علت است که بچه ها در طول شب بیشتر غلط می زنند یا احتمال لگد زدن شان بیشتر است؟ چه کسی می داند؟

برای این مطالعه، محققان از داده های 1007 بزرگسال در پنسیلوانیا استفاده کردند.

آنها دریافتند افرادی که با شریک بزرگسال خود می خوابند سریع تر به خواب می فرایند، مدت طولانی تری می خوابند و خطر آپنه خواب (شرایطی که در آن فرد هنگام خواب دچار وقفه تنفسی می گردد. تنفس افراد مبتلا به آپنه هنگام خواب دچار وقفه های مکرر شده و قطع می گردد) کمتری دارند. احتمال ابتلا به آپنه خواب، بی خوابی شدیدتر و کنترل کمتر بر خواب آن هایی که در یک تخت با فرزندشان می خوابیدند، بیشتر بود.

این یافته ها برخلاف یافته های بدست آمده از یک محیط آزمایشگاهی است که نشان داد افرادی که با هم می خوابند خواب سطحی تری دارند و حرکات شریک زندگی باعث برانگیختگی در مغز می گردد.

گراندر گفت: اما وقتی از مردم پرسیدیم آنها اظهار کردند که این امر مثبتی است.

دلایل یافته های نو حدس و گمان هستند، اما گراندر گفت که ریشه آن ممکن است ایمنی یا اجتماعی شدن باشد. برای مثال، در طول تاریخ بشر، انسان ها تمایل داشتند به صورت گروهی در اطراف آتش بخوابند. ممکن است در بعضی سطوح، افراد احساس امنیت بیشتری داشته باشند، زمانی که بزرگسال دیگری در رختخواب است.

ممکن است بعضی از مزیت های تکاملی وجود داشته باشد که انسان ها در طول تاریخ وجود ما از آن بهره مند شده اند، اما ما واقعاً از هیچ مزیت تاریخی استفاده نمی کنیم زیرا همه ما در اطراف آتش کمپ نمی کنیم تا ببینیم آیا یک شکارچی وارد حریم ما می گردد یا خیر. گاردنر می گوید، اما شاید هنوز آن غریزه وجود داشته باشد و زمانی که ما در خواب هستیم و آسیب پذیر هستیم، انگیزه ای برای تنها نبودن وجود دارد. این نظریه یک ایده است و هنوز ثابت نشده است.

بعلاوه ممکن است افرادی که بیشتر افسرده و مضطرب هستند به علت این چالش ها، تمایل دارند به تنهایی بخوابند.

البته این نیز ممکن است در افراد مختلف متفاوت باشد. اگر شریک زندگی شخصی باعث ایجاد استرس در فرد گردد، ممکن است در رختخواب احساس آسیب پذیری بیشتری کند.

گراندنر گفت: تفکیک این موضوع در چنین مطالعه ای سخت است، اما حداقل کاری که این مطالعه انجام می دهد، نشان می دهد ارتباطی وجود دارد، که ما می توانیم حدس بزنیم به چه سمتی می رود، و سپس می توانیم آغاز به کاوش کنیم.

این یافته ها اخیراً به صورت آنلاین در مجله Sleep منتشر شد و در نشست انجمن های حرفه ای خواب ارائه شد.

دکتر رافائل پلیو، استاد بالینی در پزشکی خواب در دانشگاه استنفورد در کالیفرنیا، گفت که این یافته ها با مشاهدات خود او مطابقت دارد.

پلیو که در این مطالعه شرکت نداشت، بعلاوه به تاریخچه خوابیدن به صورت گروهی به عنوان راهی برای در امان ماندن از شکارچیان اشاره نمود. او گفت که هیچ کس در تمام طول شب نمی خوابد، و اعلام نمود که مردم در طول شب در فواصل زمانی 90 دقیقه ای بسیار کوتاه، بیدار می شوند.

پلیو گفت که خوابیدن یک رفتار آموخته شده است، به همین علت است که زوج ها تمایل دارند سمتی از تخت را انتخاب نمایند و آن را تغییر ندهند. یک نفر تمایل دارد سبک تر و دیگری عمیق تر بخوابد. او گفت که سازگاری نه فقط در بیداری، بلکه در خواب نیز مهم است.

پلیو گفت که خوابیدن یک تجربه صمیمی است، زیرا احتیاج به صرف ساعت ها در کنار هم و نگهبانی دارد.

او گفت: به مرور زمان، همانطور که این اعتماد را ایجاد می کنید، بهتر می خوابید. و بیماران زیادی وجود دارند که به من می گویند وقتی شریک زندگی شان در کنارشان نیست، خوب نمی خوابند.

گراندنر گفت: تحقیقات آینده می تواند آنالیز کند که آیا افراد اگر در یک اتاق مشترک باشند اما نه در تخت، بهتر می خوابند یا بدتر، مانند فرایند نوی که در آن افراد به جای اینکه با هم روی یک تشک بزرگ بخوابند، در تشک های دو قلو می خوابند، جایی که کمتر تحت تأثیر حرکت شخص دیگری قرار می گیرند.

او گفت: گام های بعدی این است که بفهمیم چگونه از این اطلاعات برای ایجاد تغییرات مثبت و توصیه های مفید و کارآمد به افراد استفاده کنیم.