کار سیاه دختران در معادن زغال سنگ - تور کانادا

به گزاش خبرنگاران، یکی از این معادن زغال سنگ که دختران در آن کار می نمایند در جاریا، منطقه ای دورافتاده از استان جارکند در شمال شرقی هند، به وسیله بهارات کوک کوال، یکی از شرکت های تابعه شرکت دولتی زغال سنگ هند اداره می گردد. بیشتر زغال سنگ هند از جاریا می آید و اقتصاد آن به شدت به ده ها معدن زیرزمینی و روباز متکی است.

علیرغم انتقاد ها برای وابستگی به زغال سنگ، هند میخواهد تا سال 2025 اندازه استخراج خود را دو برابر کند و به یک میلیارد تن در سال برساند.

65 دختر و پسر نوجوان و جوان در معدن کولبری کار می نمایند و زغال سنگی را که در آوار معدن به جای مانده است، جمع آوری می نمایند. این کار غیرقانونی بین ساعت 4 صبح تا 10 صبح برای جلوگیری از شناسایی به وسیله کارمندان رسمی انجام می گردد.

آنجلی، 16 ساله، که همراه با مادرش می تواند تا 1200 روپیه (13 پوند) در هفته عایدی داشته باشد، می گوید: ما می ترسیم، اما باید با خطرات روبرو شویم. انجلی می ترسد که خانواده مجبور شوند از میدان زغال سنگ که تنها 250 متر با خانه او فاصله دارد، دور شوند. حدود نیمی از خانه های روستای او بر اثر فرونشست زمین و آتش سوزی معدن آسیب دیده یا ویران شده است.

وی می گوید: آتش زغال سنگ به خانه ما نزدیک تر می گردد، آلودگی افزایش می یابد و بحران آب در روستای ما وجود دارد.

ساویتری هنگام خروج از خانه روسری می پوشد تا آثار سوختگی ناشی از آتش گرفتن لباس هایش در معدن را بپوشاند. ساویتری اکنون در اوایل 20 سالگی خود در حال آموزش پرستاری است. کار او در معدن یاری مالی به تحصیل او می نماید. این دختر می گوید: من هنوز در مزارع زغال سنگ کار می کنم، زیرا گزینه دیگری ندارم. اگر شغل پرستاری پیدا کنم، می توانم از خانواده ام به نحو بهتری محافظت کنم.

روی، 55 ساله می گوید: وقتی [بعضی از مقامات دولتی و رسانه های خبری]این دختران نوجوان را سارق زغال سنگ خطاب می نمایند، احساس بسیار بدی دارم.

رینکی، 17 ساله، رینکی، که در روستای لیلوری پاترا، در حدود پنج مایلی معدن زندگی می نماید، هر روز صبح زغال سنگ جمع آوری و در بازار های محلی می فروشد و همراه با مادرش می تواند برای دو روز کار حدود 300 روپیه (حدود 3.25 پوند) به دست آورد.

دختران معدنچی در اوقات فراغت خود به پایکوبی و تمرین می پردازند. گروه های پایکوبی علاوه بر اجرا های عمومی که به وسیله سازمان غیردولتی سازماندهی شده است، در مسابقات ملی نیز اجرا داشته اند. رادیکا می گوید: می خواهم روزی معلم پایکوبی شوم و به بچه ها فقیر در جهاریا آموزش دهم.

سوهانی که بیشتر صبح ها قبل از مدرسه در مزارع زغال سنگ کار می نماید، می گوید: من عاشق پایکوبی هستم، ذهنم را تازه می نماید.

سپنا، که تا شش ساعت در روز در معدن کار می نماید، می گوید: من می خواهم در زندگی به وسیله پایکوبی پیشرفت کنم، نه کار های زشت زغال سنگ. هر وقت می پایکوبیم، خیلی خوشحالم.