اتصال 95 درصد روستاهای کشور به شبکه ملی اطلاعات تا انتها سال - تور کانادا

از وبسایت وزارت بهداشت درمان آموزش پزشکی دیدن نمایید.

در مورد توسعه اینترنت روستایی و دسترسی به شبکه ملی اطلاعات با مهرداد ترابیان مجری طرح ارتباطات روستایی وزارت ارتباطات به گفت و گو نشسته ایم که می خوانید.

با چه هدفی دولت دسترسی به اینترتت و شبکه ملی اطلاعات را در روستاها فراهم نموده است؟

طبق برنامه ششم توسعه کشور و در راستای اجرای عدالت اجتماعی دولت موظف است دسترسی ها و امکاناتی را که در شهرها وجود دارد در اختیار مردم روستاها نیز قرار دهد تا بتوانند به وسیله شبکه ملی اطلاعات خدمات (الکترونیک، آموزش، سلامت، کشاورزی، بهداشت و...) دریافت نمایند بنابراین به همین دلیل وزارت ارتباطات نیز مکلف شده است که دسترسی به اینترنت را برای 80 درصد جمعیت روستایی کشور که عمدتاً روستاهای بالای 20 خانوار هستند، فراهم کند.

چه تعداد از روستاها هم اکنون از بستر اینترنت برخوردار هستند؟

در حال حاضر 40 هزار روستای بالای 20 خانوار در کشور وجود دارد. پیش از این تنها 32 درصد روستاها از اینترنت برخوردار بودند ولی از ابتدای دولت دوازدهم به دستور ویژه وزیر ارتباطات پیاده سازی اتصال روستاها به اینترنت و شبکه ملی اطلاعات با تغییر روش ها در دستور کار قرارگرفت و تنها در مدت سه سال میزان دسترسی روستاها به 87 درصد رسید. البته از آنجایی که پوشش رادیویی است، روستاهای زیر 20 خانوار هم که در نزدیکی این روستاها قرار دارند از دسترسی به اینترنت و شبکه ملی اطلاعات برخوردار شده اند بنابراین آمار بیش از این است.

دولت یازدهم و دوازدهم چقدر در توسعه اینترنت روستایی و دسترسی به شبکه ملی اطلاعات نقش داشته است؟

با 20 سال سابقه کار در وزارت ارتباطات به جرأت می گویم که هیچ دولتی به اندازه دولت های یازدهم و دوازدهم به توسعه ارتباطات روستایی توجه نداشته است. به طوری که فقط در 6 ماهه نخست دولت های دوازدهم بادستور ویژه وزیر ارتباطات تمام شهرهای کشور به نسل های 3 و 4 متصل شدند و سپس عزم در وزارتخانه جزم شد که این تکنولوژی به روستاها نیز برده گردد و به همین علت در مدت سه سال پهنای باند که تنها در 32 درصد از روستاها اجرا شده بود به 87 درصد رسید و این یعنی برگ زرینی در این دولت.

آیا دولت به صورت مستقیم در این حوزه ورود نموده و در حال رساندن اینترنت به روستاها است؟

دولت تصدیگری نمی کند و تنها با سرمایه گذاری ای که انجام می دهد برای رساندن اینترنت به روستاها از بخش خصوصی یعنی اپراتورهای اول و دوم یاری گرفته است. مانند تمام جهان برای بخش خصوصی سرمایه گذاری در روستاها به دلیل نداشتن بازگشت سرمایه سودی ندارد بنابراین این بخش در اجرا به یاری دولت آمده است. از آنجایی که اپراتورها پوشش اینترنتی شهرها و روستاهای بالای 2 هزار جمعیت را انجام می دهند از سوی دیگر میانگین فاصله روستاها از شهرها 15 کیلومتر است. بنابراین دولت با سرمایه گذاری که انجام می دهد اپراتورها سایت های خود را افزایش می دهند تا سرمایه گذاری نیز بهینه گردد. البته اپراتورها نیز کار را به صورت پیمانکاری به دیگر بخش های خصوصی واگذار می نمایند و به این صورت میلیاردها تومان اعتباری که به سمت توسعه اینترنت روستایی سرازیر شده در 31 استان پخش می گردد و پیمانکاران محلی در ساخت دکل، نصب تجهیزات، برق رسانی و جاده سازی و... حضور پیدا می نمایند و همین امر موجب شده تا اشتغالزایی خوبی نیزدر این حوزه در روستاها ایجاد گردد.

تا به امروز چه میزان منابع برای توسعه اینترنت روستایی از سوی دولت هزینه شده است؟

با گذشت سه سال یعنی از سال های 96 تا 98 بیش از هزار میلیارد تومان از منابع دولتی صرف توسعه ارتباطات در روستاهای زیر 2 هزار نفر جمعیت شده است. بخش خصوصی (اپراتورها) نیز در روستاهایی که بیش از 2 هزار نفر جمعیت دارند، بیش از دوبرابر همین مبلغ را هزینه نموده اند.

دولت چگونه از شرایط ارتباطی روستاها آگاه می گردد؟

دولت سامانه ای به نام دیار را راه اندازی نموده است که در این سامانه اطلاعات روستاها در حوزه شرایط ارتباطات تلفن همراه و ثابت، دسترسی به اینترنت و شبکه ملی اطلاعات به صورت دو سال یکبار پایش می گردد بنابراین روستاهایی که هنوز از ارتباطات برخوردار نیستند در برنامه توسعه قرار گرفته و با تأمین منابع اقتصادی از سوی دولت برای اجرا به اپراتورها ارجاع می گردد.

در حال حاضر چند درصد از روستاها به اینترنت و شبکه ملی اطلاعات دسترسی پیدا ننموده اند؟

هدفگذاری برنامه ششم توسعه اتصال 80 درصد روستاها به اینترنت و دسترسی به شبکه ملی اطلاعات بود ولی با اقدام ویژه در مدت دو سال این رقم به 87 درصد رسیده است بنابراین ما از برنامه ششم توسعه جلو هستیم ولی با این حال حدود 13 درصد از روستاها هنوز به اینترنت و پهنای باند و شبکه ملی اطلاعات متصل نشده اند و قرار است تا خاتمه سال روستاهای باقی مانده نیز از اینترنت برخوردار شوند و میزان توسعه ارتباطات روستایی به 95 درصد برسد.

در کدام استان ها برای راه اندازی اینترنت روستایی باید سرمایه گذاری بیشتری صورت بگیرد؟

عمده روستاهای کشور در حد نرمال به اینترنت و شبکه ملی اطلاعات دسترسی دارند اما استان های سیستان و بلوچستان، کرمان و خوزستان دارای روستاهای بسیار گسترده و پراکنده هستند و حداقل فاصله بین آنها 50 کیلومتر است از این رو احتیاج به سرمایه گذاری بیشتری برای دسترسی به اینترنت دارند. دو استان سیستان و بلوچستان و کرمان بیش از 10 هزار روستا دارند و از این تعداد 5 هزار روستا بالای 20 خانوار هستند به همین دلیل برای رساندن اینترنت به یک روستای کم جمعیت باید فقط 50 کیلومتر فیبر نوری و دیگر تجهیزات را راه اندازی کنیم. دولت با برنامه ویژه ای که دارد با بیش از 50 درصد ظرفیت اقتصادی، سرمایه گذاری در این استان ها را شروع نموده به طوری که در حال اجرای 500 کیلومتر فیبرنوری در استان سیستان و بلوچستان و 300 کیلومتر فیبر نوری در استان کرمان هستیم و امیدواریم که تا خاتمه سال جاری این تعهد را نیز انجام دهیم.

به هزینه بر بودن سرمایه گذاری در روستاها در سه استان اشاره کردید. برای توسعه اینترنت در این مناطق چه نهادهایی می توانند یاری نمایند؟

برای برقراری ارتباطات در این مناطق فقط احتیاج به دستگاه انتقال، فیبر نوری و... نیست چون در این مناطق جاده دسترسی، برق در ارتفاعات روستاها برای نصب تجهیزات وجود ندارد و وزارت ارتباطات روی یاری وزارت نیرو و راه به دلیل محدودیت در منابع اقتصادی هم نمی تواند حساب کند به همین دلیل نهادهای دیگری که در روستاها فعال هستند، می توانند به یاری وزارت ارتباطات بیایند تا هر چه سریعتر بتوانیم روستاهای بسیار دور دست را نیز از دسترسی به شبکه ملی اطلاعات بهره مند کنیم.

در دوران شیوع کرونا وجود اینترنت و دسترسی به شبکه ملی اطلاعات در خدمات رسانی به روستاها چقدر نقش داشت؟

شیوع کرونا بخوبی ثابت کرد که دولت ابزارهای جامعی برای کل کشور حتی روستاها فراهم نموده است به همین دلیل در این دوران روستاها نیز با دسترسی به اینترنت و شبکه ملی اطلاعات از ارتباطات، آموزش از راه دور، سلامت از راه دور، بانکداری الکترونیک و... برخوردار شدند. با اینکه با خانه ماندن مردم مصرف دیتا در کشور افزایش ناگهانی داشت ولی کمتر دچار مشکل شدیم و این نشان می دهد وزارت ارتباطات در دولت های یازدهم و دوازدهم به قدر کافی ظرفیت شبکه را ارتقا داده و در تمام کشور در زمینه دسترسی به اینترنت و شبکه ملی اطلاعات با سرمایه گذاری اجرا شده بدرستی ظرفیت سازی نموده است.

آزاد سازی فرکانس های 700 و 800 مگاهرتز چقدر می تواند در توسعه اینترنت روستاها مؤثر واقع گردد؟

هرچه فرکانس پایین تر باشد تعداد سایت هایی که اپراتورها باید برای پوشش اینترنت اختصاص دهند، کاهش می یابد بنابراین فرکانس 700 و 800 مگاهرتز اگر برای پوشش و ضریب نفوذ در شهرها ضروری باشد در روستاها و جاده ها حیاتی است. هدف وزارت ارتباطات از آزادسازی این فرکانس ها یاری به مردم است تا از منابع ملی خود که بدون استفاده مانده بهره ببرند و روستاها و جاده ها همان جایی است که به صورت حیاتی به آنها احتیاج دارند. در حال حاضر ما از فرکانس های 1800، 2100 و 2600 برای ارتباطات دیتا استفاده می کنیم که فرکانس های بالایی هستند از این رو احتیاج است تعداد سایت بالاتری با منابع دولت راه اندازی گردد که با استفاده از این فرکانس ها به منابع کمتری برای توسعه احتیاج است.

ورود اینترنت به روستاها و دسترسی به شبکه ملی اطلاعات چقدر توانسته است عدالت اجتماعی را گسترش داده و شکاف دیجیتالی را کاهش دهد؟

با رفتن اینترنت به روستاها و دسترسی به شبکه ملی اطلاعات دیگر مردم روستا، فرقی با شهری ها در دسترسی به امکانات ندارند اکنون آنها می توانند با بستری که فراهم شده به خدمات الکترونیک، بانکداری الکترونیک، آموزش از راه دور، سلامت و بهداشت الکترونیک و... دست یابند. هم اکنون آموزش از راه دور برای روستاییان فراهم است. 124 هزار شبکه بهداشت به شبکه ملی اطلاعات متصل هستند. در روستاهای دور افتاده دستگاه ATM وجود دارد و امکان پرداخت انواع قبوض و دریافت یارانه و... روستایی بدون سفر به شهر مهیا است. روستایی می تواند به وسیله بستر اینترنت به وسیله فروشگاه های اینترنتی محصول خود را با قطع دست واسطه ها بفروشد و حتی صادر کند. یا به وسیله بومگردی خانه روستایی خود را اجاره دهد و این یعنی اشتغالزایی. آنها حتی بدون مراجعه به شهر از فروشگاه های اینترنتی خرید می نمایند. و... به عنوان مثال همین مردم روستای کلپورگان استان سیستان و بلوچستان صنایع دستی ویژه خود یعنی سفال خود را به وسیله بستر اینترنت فروخته و حتی صادر می نمایند. گردشگری در روستای درک افزایش یافته و... این یعنی عدالت اجتماعی و کاهش شکاف دیجیتالی و حتی مهاجرت معکوس.